πυροβολικός

-ή, -ό, Ν

1. αυτός που ανήκει η αναφέρεται στο πυροβόλο

2. το θηλ. ως ουσ. η πυροβολική

στρ. η τεχνική τής ανάπτυξης, χρησιμοποίησης και συντήρησης όλων τών πολεμικών όπλων που χαρακτηρίζονται ως πυροβόλα, δηλ. ως όπλα που βάλλουν βλήματα μεγάλου διαμετρήματος

3. το ουδ. ως ουσ. το πυροβολικό

στρ. α) όπλο τού στρατού ξηράς, το δεύτερο κατά ιεράρχηση, και το κύριο όπλο παροχής πυρών υποστήριξης τών μονάδων ελιγμού, δηλαδή τού πεζικού και τών τεθωρακισμένων σε οποιαδήποτε τακτική κατάσταση, γιατί μπορεί να προσβάλει αποτελεσματικά στόχους επιφανείας

β) το σύνολο τών πυροβόλων πολεμικού πλοίου καθώς και το προσωπικό που τά χειρίζεται.

[ΕΤΥΜΟΛ. < πυροβόλο. Η λ., στο ουδ. πυροβολικόν, μαρτυρείται από το 1822 στα Ἔγγραφα τῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως].